A proporción áurea ou Número de Ouro foi obxecto de estudo ao longo da historia. Pois desde os gregos e exipcios, até a actualidade, esta razón numérica ha gardado unha absoluta asociación coa natureza. Mesma que para o home representou sempre un gran misterio; e aínda que o termo segue sendo algo abstracto, hoxe coñécense algunhas das imaxes que describen con inmensa perfección esta proporción. Por exemplo, a dunha caracola que mantén exactamente a secuencia numérica da razón dourada.
A divina proporción está baseada na espiral de Fibonacci, a cal se forma a partir dos valores consecutivos dun vínculo existente entre dous segmentos que pertencen a unha mesma recta. 
Pero por que esta figura resultante da suma de puntos específicos é tan importante? Todo o que pertenza a esta proporción considéraselle a condición máis bela da estética, por iso a proporción áurea ha tomado lugar, desde sempre, no campo das artes.
A fotografía é unha das ramas artísticas que se basean no Número de Ouro para orientar a composición dunha imaxe de maneira impecable. Leonardo Pisano, tamén coñecido como Fibonacci, foi o famoso matemático italiano que sen sabelo difundiu por Europa o sistema de numeración con base decimal (1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55...) que séculos despois daría lugar á mellor guía para fotografía.
Orixe
Para aplicar a proporción áurea no mundo visual debemos coñecer un criterio básico: a regra do tres terzos. Esta é a base de todo o que a partir do número dourado pódese lograr coa estrutura dunha fotografía. Para entender a regra teriamos que trazar un rectángulo cuxos lados medisen dous dos números da serie de Fibonacci, despois debemos dividilo seguindo esta serie infinita de números consecutivos (1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55...).
Unha vez coa figura segmentada, se unísemos todos os puntos a través dunha liña que cruzamento pola metade dos pequenos recuadros dentro do rectángulo, quedaríanos unha espiral exactamente igual á de Fibonacci. Mesma que está presente en toda a beleza e perfección da natureza; desde as sementes dun girasol, até as cunchas mariñas.
Regra dos terzos
Se a sabedoría da natureza está conformada desa maneira, só podemos concluír que non existe algo máis estético que unha fotografía coa mesmas proporcións. É dicir, ordenada e capturada a través da regra dos terzos, a cal nace de trazar no mesmo rectángulo 4 espirais dourados, nos que haberá un punto de equilibrio delimitado polo centro de cada un. Xusto onde estes intercéptanse por 4 liñas rectas, 2 verticais e 2 horizontais. Estes 4 puntos serán o lugar onde debemos centrar o foco de atención da nosa composición.
Posicionamento
Antes de tomar a nosa fotografía debemos imaxinar esa "cuadrícula", que xorde a partir do catro espirais que explicamos anteriormente. Unha vez que teñamos en mente os puntos fortes da nosa imaxe debemos elixir só un no que queiramos que pouse a parte máis importante da nosa fotografía. Xa sexa un suxeito ou obxecto, este debe cruzar exactamente un do catro focos de atención da regra dos terzos.
Aire
Ao espazo que haberá arriba, debaixo e aos lados do personaxe ou elemento principal da nosa fotografía chámaselle aire. É necesario para que unha foto teña mobilidade e equilibrio. Pois se unha disposición é moi aberta, é dicir, se o aire nalgún punto é demasiado, o obxecto e o resto da imaxe veranse desproporcionados. En cambio, se o suxeito atópase limitado por un espazo moi reducido, o dinamismo da nosa captura perderase na pouca liberdade coa que o elemento principal apréciase.
Liñas de lectura
Aínda que este elemento estético non deriva exclusivamente da regra dos terzos, si é parte importante do que a estrutura dunha fotografía transmite. As liñas dentro dunha captura axudan ao espectador a ter unha lectura máis amena ou sinxela da imaxe. De feito, liñas diagonais brindan máis beleza a unha fotografía; pois no mundo occidental, o ollo está afeito ler empezando pola esquina superior esquerda e terminar pola inferior dereita.
Por iso, unha imaxe que na súa configuración conteña liñas nesa dirección (costa abaixo) será de fácil e rápida de comprender. En cambio, se utilizamos liñas diagonais ascendentes, da esquina inferior esquerda á superior dereita, a lectura será máis pesada.
A proporción áurea e a regra dos terzos son só unha guía para que o fotógrafo oriéntese e atope a mellor posición para o seu obxecto ou suxeito. Con todo, a creatividade será a primeira que nos suxerirá que estas instrucións son opcionais. As fotos simétricas, por mencionar un caso específico, tenden a elixir o centro como o mellor lugar para pousar o seu elemento principal. No entanto, a beleza coa que a espiral de Fibonnacci preséntase en numerosos elementos da natureza é inminente, polo que cremos que non existe unha mellor dirección para comezar a retratar como un profesional que a partir da proporción áurea.
Por Olympia Villagrán para Cultura Colectiva
No hay comentarios:
Publicar un comentario